υπερστατώ

-έω, Α

στέκομαι από πάνω και προστατεύω κάποιον («ἡ δίκη γε συμμάχων ὑπερστατεῑ», Αισχύλ.).

[ΕΤΥΜΟΛ. < ὑπερ-* + -στατῶ (< -στάτης < ἵστημι), πρβλ. ἀπο-στατῶ].